12. Nie mam szans.

Dani Alves i Rafaella leżeli razem nadzy w łóżku ! Neymar się gotował. Stałam przy nim i czekałam, aż tylko wybuchnie. Chciał już krzyczeć, ale w odpowiednim momencie zakryłam mu usta i zamknęłam drzwi.
- Najlepszy przyjaciel i robi mi takie rzeczy ? My chyba pogadamy inaczej. – powiedział zdenerwowany, a ja tylko trzymałam go przy ziemi, dzięki swojej obecności i trzymaniem go za ramiona.
- Zostaw ich już. Jutro wszystko sobie wyjaśnicie. A teraz się uspokój. Dobrze ? – zapytałam spokojnie i łagodnie.
- Powiedz jak mam być spokojny ?! Jak ?! Najlepszy przyjaciel … - znowu to samo. Podeszłam do niego bliżej i muskałam jego usta i robiłam przerwy odrywając się na sekundę od niego. Magia trzech pocałunków. Szczerze mówiąc jak trzymałam go za brodę i całowałam, czułam motylki w brzuchu. No nic. Trzeba było się posunąć do radykalnych sposobów uspokajania niespokojnego niejakiego Neymara Juniora. Ale chociaż pomogło.
- Już lepiej ? – zapytałam.
- Jak nigdy wcześniej. – uśmiechnął się, przyciągnął do siebie i chyba jeszcze chciał całować, ale co za dużo to niezdrowo, więc postanowiłam go uświadomić w tym przekonaniu.
- Pamiętaj. Co za dużo to niezdrowo. – oznajmiłam, wytknęłam język w jego stronę i poszłam na dół, a ten zaraz za mną.
Siedzieliśmy na kanapie. Objął mnie ramieniem i zaczął rozmowę.
- Miałaś kiedyś prawdziwego chłopaka ? – tylko nie to.
- Tak miałam, a ty miałeś prawdziwą dziewczynę ? – zapytałam. Te pytanie było podchwytliwe.
- Prawdziwą ? – zapytał. Chciał się upewnić. Pokiwałam twierdząco głową. – Ach ! – westchnął. – To skomplikowane.
- Rozumiem. – powiedziałam beznamiętnie. – Idziemy do mnie ?
- Jasne. – wstał – Tylko pójdę do pokoju po …
- Ja pójdę, a po co ? – wolałam być spokojna, że nic nie zrobi Daniemu przez przypadek.
- Po mój naszyjnik, bo zapomniałem założyć. Ten z „NJR”. Leży na szafce nocnej.
- Ok. Zaraz przyjdę, a ty tu siedź i czekaj na mnie. – wolałam się upewnić.
- Ok., ok. – podniósł ręce w geście kapitulacji, poddania się i opadł na łóżko, a ja szybko pobiegłam na górę. Wzięłam to co potrzeba i zatrzymałam się przy zdjęciu Neymara i Daviego. A przy drugiej szafce potłuczona ramka, a tam zdjęcie Gabrielli. Na początku pomyślałam co to ma być, ale potem uznałam, że to bardzo dobrze, że tak zrobił i potłukł jej zdjęcie. Mądry Neymar. Szybko wyszłam z pokoju i udałam się do mojej jako takiej miłości, ale nie żeby coś, a zresztą …

- Proszę - dałam mu naszyjnik do ręki.

- Dzięki - podziękował i schował do kieszeni.

- Nie zakładasz go ? - zapytałam zdziwiona.

- Potem - uśmiechnął się i wyszliśmy z domu.

Wzięliśmy następny samochód, ponieważ zostawił jeden na komisariacie. Po małej podróży dotarliśmy w wyznaczone miejsce. Weszliśmy do domu. W salonie siedział wujek. Od razu gdy nas zauważył zapytał ;

- Już wróciliście ? - nie dowierzał.

- Tak już. U Neymara obecnie nie da się wytrzymać. - powiedziałam.

- Aha. Gil i Jota ? - zapytał. Co oni wszyscy z tym Gilem i Jotą ?! Sądzę że jeszcze nie raz się ktoś o nich spyta jako o przedstawicieli tego bałaganu.

- Tak. - westchnął Santos.

- Co chcecie do picia ? - zapytałam. Chyba mam za dobre serce.

- Nie - przerwałam Neymarowi jak otworzył usta.

- Herbatę. - dokończył.

- Ja to samo. - oznajmił wujek i udałam się do kuchni w celu zrobienia trzech herbat.

Wstawiłam wodę, wyjęłam szklanki i włożyłam torebkę czarnej herbaty do każdej ze szklanek. Stałam oparta o blat i czekałam na wodę, która miała się zagotować. Poczułam ręce na swoich biodrach. Jak ja uwielbiam jak tak robi ! Przyciągnął mnie bliżej siebie. Czułam jego oddech na szyi, którą po chwili musnął po czym ją przygryzł i załagodził pocałunkiem. Czułam się jak w raju ! Bo tak naprawdę w nim byłam. Odwróciłam się do niego i załapałam za koszulkę i przyciągnęłam go do siebie i pocałowałam. Był to długi i namiętny pocałunek, i skończył się dzięki mojemu kochanemu wujkowi.

- Fiu fiu fiu ! - zagwizdał, a my oderwaliśmy się od siebie jak na zawołanie.

- Spokojnie. Herbata zaraz będzie - powiedziałam. Musiałam jakoś ogarnąć tą sytuację.

- Ok. Nie przeszkadzam. - rzekł i podniósł ręce w geście obrony. Staliśmy w ciszy patrząc sobie w oczy. Jak to mówią po oczach człowieka możesz wyczytać wszystko, ale w jego oczach było tylko pożądanie . Cały kochany Neymar. Ciszę przerwała gotująca się woda. Na szczęście. Nie wiedziałam zbytnio co powiedzieć i jak zacząć rozmowę. Czajnik mnie uratował. Kochany. Zalałam herbatę, a Neymar jakby zniknął. Dosłownie. Zakręcił się i poszedł. W takim razie wzięłam herbatę i zaniosłam ją do salonu.

- Wiesz ja oczywiście nie mam nic przeciwko żebyście byli razem, ale uważaj na nią. - rozmawiają o mnie. Postanowiłam, że posłucham sobie o czym tam tak " plotkują "

- Rozumiem trenerze, ale ja nie wiem czy coś z tego będzie. Nie mam szans. - powiedział zdołowany napastnik.

- Uda ci się z nią być. - Luis się uśmiechną, a ja postanowiłam, że w tym o to momencie przerwę im tą jakże miłą pogawędkę. Postawiłam na stole szklanki i zapytałam :

- Zostaniesz na noc ? - Brazylijczyk spojrzał na trenera.

- Możesz zostać. Pewnie. - uśmiechnął się Enrique.

- To zostaję. - zaśmiał się.

- Tak ! - krzyknęłam z radości i rzuciłam mu się na szyję, co nie było trudne, ponieważ siedział obok mnie.

- To idźcie już na górę. - rzekł wujek i się uśmiechnął.

- Ok. - wstałam i szlam na górę, a za mną Ney. –

 To co seans filmowy ? - zaśmiałam się pytając.

- Jasne. - włączyliśmy film i czekaliśmy, aż się włączy, ponieważ internet coś się ciął. Siedzieliśmy przytuleni - nie jesteśmy parą, a tak właśnie się zachowujemy.

- Możesz mi coś obiecać ?

- Hmm.

- Obiecaj mi, że nie będziesz pił, palił i brał. - powiedziałam stanowczo.

- No trudne zadanie, ale ...

- Ale co ?

- Dla ciebie się postaram. - uśmiechnął się. Podniosłam się na wysokość jego ust i skradłam całusa.

 - O niedobra ty. - zaśmiał się i zaczął gilgotać. Po chwili leżałam na łóżku - zamiast siedzieć - i się śmiałam. Ten przestał mnie gilgotać, aby po chwili zacząć mi całować szyję co wywołało u mnie nie małą salwę śmiechu. Ale z czystym sumieniem muszę przyznać, że było świetnie. Film załadował się już dawno.

- Poczekaj chwilę. Włączę jakąś piosenkę. – pierwszą piosenką była jedna, która bardzo mi się podobała. Rozmawialiśmy i rozmawialiśmy, śmialiśmy się i wygłupialiśmy. Była bitwa na poduszki. Leciała jedna piosenka, potem druga, trzecia, czwarta i piąta i tak dalej, aż w końcu z tego wszystkiego zasnęłam, ale nie na długo. Około godziny 3 w nocy …

Oi ! ;*

Tak mi się spodobało to zdjęcie, że musiałam wstawić ^^

Strasznie się tu romantycznie u nich zrobiło <3 Aż miło pisać, ale ...

No właśnie. Ale ? Ale to wszystko się szybko popsuje ...

A co się mogło wydarzyć o 3 w nocy, gdzie normalni ludzie powinni już spać ?

O to jest pytanie ;)

Zapraszam do krytykowania, poprawiania i wyrażania swoich opinii.

Do następnego ;*