27. Czy on zostanie ojcem ?

Zauważyłem jak Gil całuje się z Mari ! Najlepszy kumpel i mi takie rzeczy robi ?! My pogadamy inaczej. Ostatnio na wszystkich się zawiodłem.

- Gil ! Pozwól tu na chwilę ! – krzyknąłem. Dopiero teraz się zorientowali, ze ich widziałem. Ten popatrzył przerażony, ale po chwili był już na dole. – Toć mówiłem ci, że mi na niej zależy i chcę wszystko naprawić, a ty co robisz ? Całujesz się z nią ! – powiedziałem i nim się spostrzegłem, moja ręka wylądowała na jego twarzy. Po chwili ja też dostałem.

- A ty ją zasrany egoisto zraniłeś ! Teraz cierpi przez ciebie. – i tak zaczęliśmy się bić. Fakt. Ranię ludzi, a oni mnie.

- Ogarnijcie się ! Co wy wyprawiacie ?! – przybiegła zapłakana Mari. Ustała pomiędzy nami. – Was już chyba do końca powaliło. Jeśli bijecie się o mnie to naprawdę uwierzcie, że nie ma o co. A teraz zapraszam do kuchni. OBOJGA ! – krzyknęła i poszliśmy.

* Oczami Mari *

Ich to już do końca pogrzało. Jeszcze się o mnie biją. Dobrze, że przyszłam, bo nie wiem czy by sobie krzywdy nie zrobili.

Nalałam na jeden wacik wody utlenionej i przemyłam twarz Gil’owi. Po chwili wzięłam drugi. Gil się ulotnił.

- Poradzę sobie sam. – oznajmił Neymar.

- Wiem, że mnie nienawidzisz, ale daj sobie pomóc. – po chwili przemyłam mu twarz.

- Dziękuję. – szepnął.

- To ja dziękuję, że po tej bójce żyjesz. – uśmiechnęłam się złośliwie.

***

Robiło się już późno. Obejrzałam wszystkie części Smakosza. Za rok wyjdzie następna część. Już nie mogę się doczekać.

Była godzina 23, a ja byłam padnięta. Poszłam szybko pod prysznic i przebrałam się w piżamę. Była godzina 23;40. Wyszłam z pokoju i udałam się do pokoju Gil’a. Zapukałam lekko i usłyszałam „ proszę „. Weszłam do pomieszczenia.

- Co cię do mnie sprowadza o godzinie 12 w nocy ? – zaśmiał się.

- Mogę dziś spać z tobą ? – spytałam niepewnie.

- Jasne. Chodź. – odkrył kołdrę.  Położyłam się i przytuliłam do jego nagiego torsu.

- Dobranoc skarbie. – powiedziałam.

- Dobranoc skarbie. – odpowiedział i po chwili znalazłam się w krainie Morfeusza.

***

Wstałam rano wypoczęta.

- Hej. – uśmiechnęłam się i pocałowałam go w policzek.

- Witaj. – również otrzymałam całusa. Usłyszeliśmy pukanie. Zauważyłam, ze Gil się lekko przestraszył.

- Proszę ! – krzyknęłam odważnie.

- A wy no tak ten tego ? – zapytała zaszokowana Rafaella.

- Wchodź i zamykaj drzwi. – rozkazałam. – Nie my nie ten tego.

- A to dlaczego śpicie razem ? – zapytała nadal zdziwiona.

- A no tak. – zaśmiałam się i zaraz to udzieliło się każdemu i wszyscy się śmialiśmy.

- Ok.. Ja uciekam. – poszła.

- Dobra wiesz co ? Ja też już pójdę. Jest już 12. A mecz jest na 21 no nie ? – zapytałam.

- Tak. – uśmiechnął się i wpatrywał jak w obrazek.

- Lece. – zaśmiałam się, podeszłam do niego i skradłam na jego ustach pocałunek. Czułam jak uśmiecha się przez pocałunki.

Po chwili nie było mnie już w jego pokoju. Przyszłam do siebie. Wybrałam odpowiedni strój i poszłam do łazienki odbyć poranną toaletę. Po 25 minutach wyszłam gotowa i zeszłam na dół na śniadanie. Przy stole siedzieli już wszyscy. Gil, Jota, Rafa, Nadine, Senior i Neymar. Dosiadłam się do niech, przywitałam i zaczęłam jeść śniadanie czym były do wyboru : płatki z mlekiem bądź kanapki z dżemem. Wybrałam pierwszą opcje. Siedziałem naprzeciwko Gila. Non stop patrzyliśmy sobie w oczy i uśmiechaliśmy. Widziałam jaką minę miał Ney. Właśnie wszyscy skończyli jeść. Razem z Rafaellą zaoferowałyśmy się, że posprzątamy.

Właśnie wstawiałam talerz do szafki.

- Możemy pogadać ?  - zapytał i pociągnął mnie za rękę.

- Jasne. – odezwałam się. Co innego miałam powiedzieć ?

- Czy ciebie i Gila coś łączy ? – zapytał.

- Nie. Jesteśmy tylko przyjaciółmi. – uśmiechnęłam się. Przecież powiedziałam prawdę.

- A czy przyjaciele śpią w jednym łóżku i tak na siebie patrzą ?

- A pamiętasz jak my byliśmy przyjaciółmi ?

- Pamiętam.

- Więc masz odpowiedź na całe to zajście. A tak w ogóle … dostałe znak życia od mojego byłego chłopaka ? – zapytałam. Nie wiedział co odpowiedzieć. – Napisz. – szepnęłam mu do ucha i wróciłam do Rafy.

Rafaella ogarnęła całą kuchnię i jadalnię.

Była 13:30. Rafa poszła do swojego chłopaka. Rafaella Santos i Dani Alves. Rafaella Alves ? Może w przyszłości.

Usłyszałam pukanie.

- Proszę.

- Hej. To ja. Pomyślałem sobie, ze pójdziemy na spacer na plażę. Co ty na to ? – zapytał i szczerze się uśmiechnął.

- Ja na to, że tak, ale chwila, bo muszę się przebrać. – podbiegłam szybko do walizki i wyjęłam z niej odpowiedni strój. Weszłam szybko do łazienki i przebrałam się migusiem. Wyszłam i złapałam do ręki mój telefon. – Słuchaj. Mógłbyś schować mój telefon ? Bo ja nie mam kieszeni. – powiedziałam niezręcznie.

- Nie ma sprawy. – podałam mu telefon. – To co idziemy ?

- Jasne. – uśmiechnęłam się. Zeszliśmy na dół. – My idziemy się przejść. Spotkamy się przed meczem.

- To lećcie ZAKOCHAŃCE. – podkreślił ostatni słowo Alvaro i puścił w naszą stronę oczko. Neymar siedział przy nich i gapił się w telefon. Specjalnie Alv to powiedział. Zauważyłam minę Brazylijczyka. Nie wróżyła nic dobrego i miałam rację.

- Zakochane skur*****. – odpowiedział Brazylijczyk i wcale nie podniósł głowy tylko patrzył w swojego IP.

- Popi******* dziw**** ! – krzyknęłam i wyszliśmy z domu.

Udaliśmy się na plażę. Złapaliśmy się za ręce i chodziliśmy brzegiem morza. Było naprawdę romantycznie ? Nie wiem czy tak mogę powiedzieć, bo kocham Neymara, ale sam tego chciał.

***

Do domu wróciliśmy w okolicach 19. Łaziliśmy cały dzień po mieście, śmialiśmy się. Byliśmy w restauracji. Sądzę, ze jutro w gazecie będzie artykuł Pt. „ Jednak nie są razem ! Mari ma nowego chłopaka, którym jest przyjaciel Neymara, Gil ! „. Zakład, że jutro tak będzie ?

Siedziałam w pokoju. Dochodziła 20. Postanowiłam się powoli zbierać. Założyłam taką samą koszulkę jak na ostatnim meczu, czarne spodenki. Włosy lekko pokręciłam i zostawiłam rozpuszczone. Jeszcze tylko okulary na nos i byłam gotowa. Przed ubraniem się wzięłam prysznic.

***

- Gotowa ?! – krzyczałam, dobijając się do drzwi Rafaelli.

- Gotowa. – otworzyła gwałtownie drzwi.

- To idziemy, bo się spóźnimy… - nie dała mi dokończyć.

- I Ney nas zabije.

- Ja w jego oczach już nie żyje. – twierdziłam i wyszłyśmy z domu.

Chłopaki pojechali już wcześniej, ale pan Neymar Senior był tak łaskawy, że zostawił nam Audi. Prowadziłam ja, bo Rafa nie miała o tym zielonego pojęcia.

Dojechaliśmy na miejsce. Nie trwało to długo.

- Na szczęście nas nie zabiłaś. – powiedziała Rafa.

- Sorry, ale nie prowadzę tak jak twój brat. – powiedziałam DUMNIE. Tak i teraz jestem ta zła, bo uważam, że źle jeździ, ale to tylko pozory, bo jeździ świetnie.

Właśnie rozbrzmiał się hymn obu drużyn. Jak na 21 było ciepło. Gra się zaczęła, a ja weszłam na chwilę na portal plotkarski.

- Zobacz Rafa jeszcze się mecz nie zaczął, a nasze zdjęcia z tego oto wydarzenia goszczą w Internecie. – pokazałam jej zdjęcie, a ona przewinęła i pokazała mi następne.

- Patrz jakie my piękne jesteśmy. – zaśmiała się.

- No bardzo. – oznajmiłam.

- Bardzo, bardzo. – dopowiedziała i zaczęłyśmy w skupieniu oglądać mecz.

Siedział przy mnie Gil, zaraz okbo chłopaki, a obok Rafy Julia, Tatá i reszta. Cah z Davim też była.

23 minuta. Ozil prowadzi piłkę, wymija kilku obrońców, ale w końcu Neymar odbiera mu piłke. Po chwili cofa się na swoją pozycję. Piłke ma Ocar. Kilka metrów przed bramką podaje ponownie piłke Neymarowi,  a ten dostawia stopę i piłka ładnie wpada do bramki. Gol ! Stadion szaleje, wszyscy się cieszą, a szczęśliwy zdobywca bramki tańczy taniec do „ Ai Se tu pego „. Stadion krzyczy. Neymar, Neymar Neymaaaaaaaaar !!!!!!!!!! Ten bierze piłkę i wkłada ją pod koszulkę i biegnie tak po boisku. Czyżby miał ponownie zostać ojcem ? Zrobiło mi się smutno i zamiat cieszyc się z nimi, usiadłam i zastanawiałam się.

- O co cho ? – spytała smutna Rafa i usiadła obok mnie.

- Czy on zostanie ojcem ? – spytałam. Byłam o krok od płaczu.

- Chyba nie. – powiedziała.

Mecz odbywał się dalej, ale ja nie wiem jakie były akcję, bo nie mogłam ię skupić. Wynik był zadowalający dla reprezentacji Brazyli. 2:0, po bramkach Juniora i Oscara.

Teraz był taki „ wywiad po meczu „.

- Czy zostanie pan ojcem ? Dla kogo była ta bramka ? Może dla pana przyszłego dziecka. ? – spytała kobieta o blond włosach. Spojrzał w moją stronę i odpowiedział.

- Czy zostanę ojcem ? Powiem, że …

***

Przepraszam, przepraszam, przepraszam !!

Miał być rozdział w czwartek, piątek albo sobotę, ale wyszło tak, ze z dnia na dzień wyjechałam ;/

Mam nadzieję, że się nie gniewacie ;(

A co do rozdziału ... Krótki, beznadziejny i co tylko, ale postaram ie, aby lepsze były następne ;)

Zapraszam do lektury i czekam na opinie !!

Pozdrawiam ;*