46. Będę walczył, będę kochał, będę się o ciebie bił.

… tym gościem był Prince Royce. Nie ukrywam – chciałam go poznać, ale nie w takich okolicznościach.

- A ta wasza kłótnia to taka poważna, no nie ? – zapytał Dani i ucałował mnie w policzek.

- Tak, bywa. Miło mi. Jestem Mari. – przedstawiłam się.

- Również mi miło. Prince Royce. – przedstawił się pseudonimem i teatralnie pocałował mnie w dłoń.

- Masz Dani mój telefon i zrób nam zdjęcie. – dałam Brazylijczykowi telefon i podeszłam do piosenkarza. On objął mnie ramieniem. Potem zdjęcie trafiło na insta.

***

Posiedziałam trochę u Alvesa i postanowiłam wracać.

Po powrocie zjadłam wspólnie z domownikami kolację i położyłam się spać.

* Sobota *

Z tego co mi wiadomo w środę Brazylijczyk też był skacowany – widocznie nie szczędzi sobie alkoholu. Miał stłuczkę we wtorek w nocy i ledwo co został powołany na dzisiejszy mecz. I ja z nim chciałam założyć rodzinę.

***

Do południa nic nie robiłam. Po południu zresztą też. Nic oprócz czytania książki. Około godziny 19 zaczęłam się zbierać. Lekko się pomalowałam, przebrałam w MOJA koszulkę meczową. W innym wypadku pewnie bym założyła koszulkę Neymara. Około 19:45 wyszliśmy z domu. Piłkarze mieli być na 20:20, ale ze względu na korki wyjechaliśmy wcześniej.

***

Mecz był bardzo emocjonujący, ale zauważyłam, że Neymara nie mógł się skupić. Jego podania były niedokładne, dryblingi bez grama magii, i każde celowanie w bramkę kończyło się piłką gości. Nie mógł trafić.

***

W czasie przerwy poszłam do szatni.

- Dani włączaj naszą piosenkę. – powiedziałam, a z głośnika usłyszałam „ Back it up „ Zaczęliśmy kręcić biodrami, chociaż w naszym przypadku to wyglądało komicznie. Jakby to powiedział ktoś kto prowadzi zumbę – nie macie bioder.

Po tańcu chłopaki chwilę odpoczęli i dostali wskazówki ode wujka Luisa. Cały czas czułam na sobie wzrok zdołowanego Brazylijczyka. Sama byłam nad zwyczaj radosna.

Pod koniec przerwy wyszłam po to, aby nie zamieniać słowa z Santosem. Poszłam na wcześniejsze miejsca.

***

Mecz zakończył się wynikiem 2:0 po bramkach Messiego. W 54’ i 77’.

Po meczu, razem z Shaki i Milanem oraz Sashą, zeszliśmy do piłkarzy. Każdego przytuliłam i pogratulowałam. Następnie przyszedł czas na Neymara.

- Cześć. Świetny mecz. – powiedziałam i próbowałam nie spojrzeć mu w oczy, ale uległam. Widziałam w nich tęsknotę i smutek.

- Dzięki. Kiedy wrócisz ? – zapytał i próbował złapać mnie za rękę, ale mu nie pozwoliłam.

- Jak się zastanowisz jaki jest sens naszego związku. Musimy od siebie odpocząć, bo może wtedy zrozumiemy co straciliśmy. – powiedziałam spokojnie i odeszłam od niego do chłopaków, którzy śmiali się w niebo głosy. On postał chwile i poszedł do szatni. Sam.

* Poniedziałek *

Stety bądź niestety – wracam.

Spakowałam rano swoją torebkę i wyszłam z domu. Pojechałam na trening swoim samochodem, ponieważ Pique pojechał wcześniej, żeby coś załatwić.

Odpaliłam silnik i pojechałam przed siebie. Po niedługim czasie dojechałam do Ciutuat Esportiva Joan Gamper, i zaparkowałam samochodem przy Neymarze. Nie wiem czy oni się w zmowie, ale tylko tam było wolne miejsce.

Poszłam do szatni, przebrałam się i poszłam na boisko. Nikogo jeszcze oprócz wujka i Unze, nie było, więc przywitałam się z nimi, zamieniłam parę słów i wzięłam piłkę i zaczęłam nią odbijać. To, że jestem w ciąży nie oznacza, że będę się, aż tak ograniczać. Postrzelałam trochę na bramkę i wtedy przyszli chłopaki. Przywitałam się z nimi i zaczęła się rozgrzewka. Bieganie, dziadek, rozciąganie. No i czas na mecz. Trening dłużył mi się niemiłosiernie – prawdopodobnie z powodu obecności Brazylijczyka. Starałam się go unikać. Tak szczerze to przez ten tydzień, zaczęło go trochę brakować. Chciałabym być teraz u jego boku, w bezpiecznych ramionach, które chroniły mnie przed złem tego świata i fankami, które nie pogodziły się jeszcze z faktem naszej miłości i roztrzepałyby mnie najchętniej na strzępy.

***

Wybierał Suarez i Messi.

- Suarez.

- Bravo.

- Ter Stegen.

- Thomas.

- Neymar.

***

Za najlepszego piłkarza uważam Ney’a. Bardzo mi go brakuje. Z każdym dniem, z każdą godziną, coraz bardziej. Musimy chyba pogadać.

***

My dziewczyny, jak to my – postanowiłyśmy lekko zaszaleć. Nadal nie rozmawiałam z Brazylijczykiem, a z tego co wiem to oni też się maja dziś spotkać.

Spakowałam strój sportowy i zeszłam na dół. Razem z Shaki pojechałyśmy do Sali tanecznej. Za chwile przyszła reszta i zaczęłyśmy tańczyć uwielbiany przez Kolumbijkę – taniec brzucha.

* Oczami Neymara *

- Ej stary co jest ? – zapytał mnie Gerard kiedy stałem oparty o balustradę i paliłem fajka.

- Nic.

- Palisz.

- No wiesz. Martwię się o to co będzie z naszym związkiem. Dzwoniłem teraz, ale nie odbiera.

- Może się dobrze bawią, ale zadzwonię do Shak. – i poszedł na chwile. – Masz jeszcze te fajki ? – pokiwałem głową na tak. – To daj jednego, też nie odbiera.

- Tak bym chciał mieć moją Mari znowu przy sobie.

- Nie wiem stary czy ona jest nadal twoja. – poklepał mnie po ramieniu i spaliłem do końca papierosa.

* Oczami Mari *

Miałyśmy iść do parku linowego, ale padło na zumbę. Po tych tańcach pojechałyśmy do domu.

- I, że ja z tym debilem będę miała dziecko. – powiedziałam przygnębiona.

- Nie będzie tak źle. Byle by alimenty płacił. – powiedziała i puściła mi oczko. Oczywiście powiedziała żartobliwie.

- Ale to jest taki debil. – zaśmiałam się. – Kochany debil. – dodałam szeptem.

***

Odczytałam sms’a. Chciał się spotkać dziś o 21 na plaży. Zgodziłam się, no bo przecież mamy co wyjaśnić miedzy sobą,

***

O punkt 20:45 wyszłam z domu Shaki i Gerarda. W bluzie z kapturem, która należała do mojego chłopaka, podążałam w stronę plaży. Kiedy byłam na miejscu zauważyłam chłopaka, który siedzi na piasku i patrzy się w morze, co chwila rzucając kamyczkiem do wody. Podeszłam do niego i usiadłam obok. Obok niego.

- Jednak przyszłaś. – oznajmił.

- A wątpiłeś w to ? – zapytałam.

- Nigdy nie wątpiłem w takie rzeczy, ale powoli zwątpiłem w naszą miłość. – przyznał szczerze.

- Masz rację. To co w takim razie masz mi do powiedzenia ?

- Że zachowywałem się jak dupek. Ignorowałem to totalnie, a ty próbowałaś to wszystko naprawić, póki się dało. Ignorowałem ciebie. A teraz cholernie tego żałuję, a wiem, że to była moja ostatnia szansa. – wyznał i z impetem wrzucił kamyk do wody.

- Cieszy mnie to bardzo, ze zrozumiałeś swój błąd. I nie nazywaj siebie dupkiem, bo nim nie jesteś … - przerwał mi.

- A kim niby jestem ? – zapytał i spojrzał mi w oczy.

- Jesteś świetnym facetem, a powiem ci, że niektórzy zasługują nawet na trzecią szansę. Trzeba komuś zaufać i uwierzyć, ze jej nie spie****. A ta druga osoba musi zrozumieć sens. – powiedziałam i ujęłam jego twarz w dłonie. – Takiego cię pokochałam i chcę żebyś taki został, bo to z tobą chcę iść przez życie i z tobą chcę dzielić życie. Jesteś częścią mnie i nic tego nie zmieni. Nikt też nie da rady. Chcę budzić się za pomocą twojego czarodziejskiego pocałunku i zasypiać w twoich magicznie uspokajających ramionach. Po prostu cię kocham. – wyznałam i wpiłam się w jego usta. Z pasją, tęsknotą. Z połączeniem wszystkich uczuć w jedno.

Oderwaliśmy się od siebie kiedy zabrakło nam tchu. Oddychaliśmy nie równo, przez co dopełnialiśmy się nawzajem. Po prostu oddychaliśmy miłością.

- Wrócisz do mnie ? – zapytał, tak trochę nieśmiało.

- Tak słońce, wrócę. – powiedziałam i lekko musnęłam jego usta.

- To w takim razie chodź. Wracamy do NASZEGO domu.

- Czekaj tylko napiszę do Shaki, ze mnie nie porwałeś, bo będzie się martwić. – zaśmiałam się, a on złożył na policzku, na moim policzku soczystego całusa. Mam nadzieję, ze zrozumiał co miałam na myśli o tym, że coś się między nami popsuło. Nie jest taki tępy jak się wydaje. Chyba. – Dobra, chodźmy. – pociągnęłam go za rękę i udaliśmy się w stronę naszego, wspólnego domu. Cieszę się, że jestem jego dziewczyną. Jest wspaniały. I zabawny.

***

- Co robisz ? – zapytał mnie, przytulając od tyłu kiedy stałam oparta o balustradę.

- Próbuję przetłumaczyć mojemu rozumowi, że jednak jesteś właściwym facetem. Po prostu on cie nie lubi. – dodałam szeptem i się lekko zaśmiałam.

-  A mój za to cię uwielbia. – zaśmiał się i ucałował mnie w policzek.

- No widzisz. Kocham cię. – powiedziałam, odwróciłam się do niego i pocałowałam namiętnie w usta.

- Będę walczył, będę kochał, będę się o ciebie bił. – powiedział, patrząc mi głęboko w oczy.

* 2 miesiące później *

Co się działo przez te dwa miesiące ? Tak szczerze nic nadzwyczajnego. Przestaliśmy się zachowywać jak stare, dobre małżeństwo. Teraz zachowywaliśmy się jak para, która zachowuje się w sobie od nowa, każdego dnia.

Byłam prawie trzy tygodnie w Polsce. Neymar ciągle na wyjazdach, bo jakby nie patrzył – zbliża się koniec sezonu.

***

- Jeszcze raz gratulacje. Mamy nowego zawodnika w drużynie. – zaśmiałam się do Rafy i Daniego. Zostaliśmy ponownie wybrani na chrzestnych.

- Oj tak. – powiedziała uśmiechnięta Rafaella.

- To teraz my mamy nadzieje, że będziemy mieli nowego napastnika. – zaśmiał się Dani do Neymara.

- No chyba nie. – powiedziałam. Następnie pogadaliśmy jeszcze trochę i po jakiś 4 godzinach wróciliśmy z Sali bankietowej. Wróciliśmy do domu, przebrałam się z sukienki w dres, wygodny dres. Wróciłam do pokoju i jak to Neymar potrafi – zaplątał się z krawatem. Nie wiem jak on to robi.

- Daj to. – zaśmiałam się i mu pomogłam. Następnie ucałował mnie w nos i się przebrał. Potem zeszliśmy na dół, usiedliśmy na kanapie, przytuliliśmy się do siebie i ktoś zapukał do drzwi. Neymar przeklną pod nosem i poszedł otworzyć. Następnie przyszedł z gościem do pokoju. Jak go zobaczyłam to, aż się przeraziłam …

***

***

Jestem xd
Wiem, że miałam dodać w piątek/sobotę, ale wierzę, że mnie rozumiecie, bo każdy często nie ma czasu.
Kłótnia nie była długa i mam do Was pytanie.
Mam zamiar zrobić dwie części tego opowiadania. Czyli skończyć jak będą po ślubie i zacząć drugą cześć 2 lata później.
Co o tym sądzicie ?
Mam ciekawy pomysł i chciałabym go przelać na papier, tylko sęk w tym czy ktoś to będzie czytał.
Czekam na komentarze ;)
Pozdrawiam ;*