62. Nie ważne co by się działo to i tak będę dla ciebie ważna.

- Ja już nie mam na to siły, wiesz ? – zapytałam Anto, kiedy siedziałam u niej w salonie i użalałam się nad swoim życiem miłosnym.

- Ale zadaj sobie pytanie czy go kochasz.

- Właśnie nie wiem. – i przerwał nam dzwonek do drzwi. Messi się zadeklarował, ze pójdzie otworzyć.

- Cześć Leo. Przyszliśmy z Lu w odwiedziny. Mari poszła na spacer. I też właśnie o tym z nią chciałem pogadać. – usłyszałyśmy i Antonella wzięła mnie za rękę i poszłyśmy razem na góre. Partnerka Messiego doszła do wniosku, że warto ich trochę podsłuchać. Luana bawiła się z dziećmi Messich, a Neymar zajął wygodne miejsce na kanapie i zaczął rozmowę.

- Dziś siedziałem w pokoju i grałem w pokera na laptopie. Przyszła Mari i zostawiła mi na chwilę Lu. Po chwili wróciła w stroju kąpielowym, ah, wyglądała tak przepięknie, aż mi się ciasno zrobiło, ale dobra. Postanowiłem, że i ja zajdę na dół i tak zrobiłem. Zająłem się małą i w pewnym momencie, tak szybko wyszła z basenu i wróciła do domu. Martwiłem się o nią, bo jest dla mnie ważna, więc wziąłem Lu i posadziłem w salonie na dywanie, a sam pobiegłem do kuchni. Zdążyła wziąć tabletki na uspokojenie, z tego co zdołałem przeczytać. Kiedy zapytałem się czy wszystko ok., odpowiedziała, że jest dobrze, ale ja wiem, że mnie okłamała. Potem powiedziała, że idzie na spacer, bo boli ją głowa i poprosiła, żebym zajął się małą. Oczywiście się zgodziłem, bo jakbym mógł się nie zgodzić ? Martwię się o nią.

- Neymar, musisz sobie zadać ważne pytanie – czy ty ją kochasz ?

 - Nie wiem, nie wiem. – powiedział załamany. – Ona jest po prostu idealna. Ale czy ja ją kocham ? Nie wiem. Naprawdę nie wiem. – złapał się za głowę.

- Ja w tym Ci nie pomogę. – poklepał  go po plecach.

- Już i tak jest za późno, żeby cokolwiek naprawić. My się tylko ze sobą kłócimy.

- Chodź na taras, to sobie jeszcze pogadamy. – poszli z Leo na taras, a ja w tym czasie pożegnałam się z Anto i wymknęłam się. Szybkim krokiem wróciłam do domu. Po wejściu do domu, od razu udałam się do kuchni. Włączyłam radio i nuciłam sobie pod nosem, aż w pewnym momencie puścili naszą piosenkę. Osunęłam się po ścianie i płakałam jak dziecko. Nie interesowało mnie to, że może zaraz wrócić do domu. Miałam to gdzieś. Wyłączyłam radio i włączyłam tę piosenkę tak, aby leciała w kółko, a ja zajęłam wcześniejsze miejsce i płakałam. Wspominałam dobre chwile, jak i te złe. Nie poznaliśmy się w najlepszych okolicznościach, niepajaliśmy do siebie sympatią. Potem ta akcja w klubie, Brooklyn, pierwszy pocałunek, czułości, pierwszy raz, akcja z ciążą Rafy, dzieci, oświadczyny, ślub. Wszystko przeleciało przed moim oczami. Płakałam coraz bardziej. Wiedziałam, że jak Neymar zobaczy mnie w takim stanie to będzie problem. Wstałam na chwile i podeszłam do lustra. Odsłoniłam ramię i przejechałam ręką po moim tatuażu. Popatrzyłam chwilę w swoje odbicie i wróciłam na poprzednie miejsce. Nie wiedziałam co mam z tym wszystkim zrobić. Tak to zawsze szłam z każdą drobnostką do Neymara, a teraz ?

Usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi, ale nie ruszyło mnie to zupełnie. Nadal wsłuchiwałam się w piosenkę, która leciała już niewiadomy raz. Wiedziałam, żę zaraz będzie „poważna” pogadanka z Neymarem.

Ney słysząc moje szlochanie, udał się do kuchni. Spojrzał na mnie, ale nie powiedział ani słowa. Przykucnął, a po chwili usiadł obok mnie i przytulił. Tak po prostu. Szlochałam w jego koszulkę jeszcze mocniej niż przed chwilą. On głaskał mnie po włosach i plecach i co jakiś czas całował po głowie. Nadal nic nie mówił. Siedzieliśmy w ciszy. Po chwili odsunęłam się od niego i szybko wstałam.

- Przepraszam. – już chciałam uciec, ale on był szybszy i złapał mnie za nadgarstek tak, że znalazłam się w jego ramionach, twarz w twarz. Patrzyłam się w te piękne czekoladowe oczy.

- Gdzie Lu ? – zapytałam, bo nie wiedziałam do czego można się posunąć.

- U Anto. Ale teraz jesteśmy tylko my. – nie mogłam oderwać wzroku od tych pięknych oczu. Przygryzłam delikatnie wargę, a po chwili poczułam na swoich wargach ciepłe muśnięcie, które robiło się coraz bardziej namiętne. Nasze języki tańczyły ze sobą, a nasze wargi wydziwiały cuda. Moja ręka znalazła się pod koszulką, na jego klacie, a jego błądziła po moich plecach. Nagle zarzuciłam nogi na jego biodra, a on jedną ręką mnie trzymał. Po chwili zaczął zbliżać się w stronę schodów. Nadal się całując, znaleźliśmy się w sypialni. Ułożył mnie delikatnie na łóżku i na chwilę przerwał pocałunek. Popatrzył na mnie z pożądaniem, a ja przygryzłam wargę. Po chwili pozbył się mojej koszulki i rzucił ją gdzieś na podłogę. Nie byłam mu dłużna, ponieważ i ja pozbyłam się jego jednej części garderoby. Po chwili on pozbył się także moich spodenek i ja też zrobiłam to z jego spodenkami. Spojrzał na moje prawie nagie ciało od góry do dołu. Zaczął składać pocałunki na moim brzuchu i ramionach. Potem przyszedł czas na szyję i usta. Całował mnie z pożądaniem. Ja pragnęłam jego, on pragnął mnie. Upajał się moimi pocałunkami. Gładziłam jego klatę i badałam każdy mięsień od nowa. To samo było z jego bicepsem. Przejęłam kontrolę nad sytuacją i to ja całowałam go po szyi, ale nie na długo, ponieważ po chwili znalazł się nade mną Brazylijczyk. Pozbył się ostatnich części mojej garderoby, ja zrobiłam to samo. Jeszcze tylko chwila i stało się. Tak. Zrobiliśmy to ze sobą. Po wszystkim opadliśmy na łóżko i wtuliłam się w Neymara.

- Było cudownie. – powiedziałam i spojrzałam w jego oczy.

- Masz rację. Możesz mi coś obiecać ? – spojrzał na mnie,

- Zależy co.

- Że nie będziesz więcej płakać ? – spojrzał głęboko w moje oczy. Uciekłam na chwilę wzrokiem, ale po chwili ręka Neymara zmusiła mnie, abym nadal Ne niego patrzyła. – Jesteś dla mnie ważna i nienawidzę kiedy płaczesz. – powiedział to tak dosadnie, że musiałam pilnować się, żeby się nie rozpłakać.

- Obiecuję jeśli i y mi coś obiecasz.

- Słucham.

- Nie ważne co by się działo to i tak będę dla ciebie ważna. – postawiłam warunek.

- To nawet nie podlega dyskusji. – splótł nasze ręce i wtulona w jego gorące ciało zasnęłam.

***

Obudziłam się rano i zastanawiałam się czy to nie sen, ale jednak nie. Ta bajka trwała nadal. Byłam nadal wtulona w Brazylijczyka, a on mnie przytulał. Musnęłam delikatnie jego usta. Przebudził się.

- Dzień dobry. – powiedziałam.

- Dzień dobry. – powiedział radośnie i pochylił się nade mną, a następnie pocałował. Oderwał się kiedy zabrakło nam tchu.

- Która godzina ? – zapytałam.

- Młoda, żebyśmy jeszcze zdążyli coś zrobić. – powiedział seksownie, swoim zachrypniętym głosem.

- Aleś ty zabawny. – powiedziałam, a on przyciągnął mnie bliżej siebie.

- Skoro nie jesteś chętna, to przynajmniej proponuje wspólny prysznic, bo potem muszę uciekać na trening.

- Musimy uciekać na trening. – spojrzał zdziwiony.

- Wracam do drużyny. – uśmiechnęłam się.

- To cudownie. – pocałował mnie jeszcze raz w usta, a następnie oboje udaliśmy się pod prysznic. Tam tez nie było źle, ale szczegóły zostawię dla siebie. Potem ubraliśmy się, spakowaliśmy swoje torby i udaliśmy się na trening. Wyszliśmy z samochodu i każdy poszedł do swojej szatni. Wyszliśmy na murawę, chłopaki cieszyli się, że wróciłam. Wujek kazał nam ćwiczyć w parach, ale nie ćwiczyłam z Neymarem, tylko z Tello, moim „kochankiem”.

- Widzę, że się super dogadujecie, znowu. – powiedział złośliwie Cris.

- Daj spokój. Wiesz, że to nie tak.

- A jak ?! Zraz wrócicie do siebie, a ja pójdę w odstawkę. – ściszył głos.

- Kto tu mówi o powrocie do siebie ?

- Ja. – resztę treningu przemilczałam. Potem pojechaliśmy z Neymarem po Luanę i wróciliśmy do domu. Napisałam sms’a do Shak i Anto czy nie mogłybyśmy się spotkać. Zgodziły się. Za pół godziny u Shak w ogrodzie.

***

- I co ?

- No właśnie nie wiem. Żadnego „może wróćmy do siebie”, ani „kochasz mnie jeszcze”/ Sama nie wiem co o tym myśleć. – obiecałam, że nie będę płakać, a to robię.

- Nie płacz. Widocznie to wszystko potrzebuje czasu. – pocieszyła mnie Anto.

- I seksu. – dodałam.

***

Po powrocie do domu, zastałam Neymara jak śpiewał do małej, a ona się śmiałą.

- No wiesz co ? Nawet dziecko się śmieje z tego co śpiewasz. Nie umiesz śpiewać. – zaśmiałam się.

- A ty niby umiesz ? – spojrzał na mnie spod byka.

- Wiesz śpiewanie w chórze coś dało. – wytrzeszczył oczy. – Dlaczego ja nic o tym nie wiem ?

- Bo nigdy się nie chwaliłam. Nie było czym. – i poszłam na górę. W pokoju odpisałam na kilka e-maili i zajęłam się trochę porządkami w garderobie. Wieczorem zeszłam na dół i ujrzałam słodki widok. Mała spała obok Neymara. Wzięłam ją na ręce i zaniosłam do jej pokoju. Neymara natomiast przykryłam, wzięłam piwo z lodówki i wyszłam na taras. Co prawda nie było za ciepło, ale cóż.

- Wiedziałem, że tu będziesz. Po prostu to czułem.

***

Witam po długiej przerwie !
Brak weny, motywacji i wolnego czasu spowodowały to co spowodowały.
Przepraszam Was z całego serducha i mam nadzieję, że jest tu jeszcze ktoś ;)
Liczę na Wasze komentarze.
Rozdział będzie jeden w tygodniu, bo niestety mam dużo nauki i swoich pozostałych obowiązków, że inaczej się nie da.
Buziaki ;**


CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ !!

PS W imieniu autorki tego bloga oraz swoim zapraszam --> ( https://my-big-motivation.blogspot.com/ )